ไปศึกษาต่อระดับปริญญาโทที่ประเทศญี่ปุ่นและทำงานในองค์กรธุรกิจของญี่ปุ่น เขาอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาหลายปี เขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าผู้ป่วยโรคมะเร็งไม่เพียงแต่ต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวดทางกาย ความลังเลใจ และ ครอบครัวกังวลแต่ยังมีแรงกดดันทางเศรษฐกิจอย่างหนัก ไม่มีวันฟื้นตัว อนาคตที่คาดเดาไม่ได้ การทำลายศักดิ์ศรีของผู้ป่วยในฐานะมนุษย์และความมั่นคงในชีวิตของสมาชิกในครอบครัวนั้นง่ายเพียงใด ที่ ในเวลาเดียวกัน ฉันยังได้เห็นคุณยายที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หลังจากฟื้นคืนความหวังด้วยความมุ่งมั่น เธอทำลายคำประกาศของแพทย์ที่บอกว่าเธอเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ด้วยชีวิตที่เหลืออีกครึ่งปี ฉันได้รับพรจาก อีก 15 ปี ความเจ็บป่วยที่มั่นคงและความสุขของครอบครัว

หลังจากนั้นโดยบังเอิญฉันได้ช่วยเหลือผู้ป่วยชาวไต้หวันให้ไปรักษาพยาบาลที่ญี่ปุ่นดูแลชีวิตประจำวันของผู้ป่วยอยู่เคียงข้างและรับสายตลอดเวลาและคุ้นเคยกับขั้นตอนการสมัครที่เกี่ยวข้องผ่านประสบการณ์ ฉันรู้สึกได้ถึงความวิตกกังวลของสมาชิกในครอบครัวเป็นการส่วนตัวมากขึ้น พบว่าข้อมูลทางการแพทย์ที่ไม่เท่าเทียมกันของผู้ป่วยในญี่ปุ่นทำให้เสียเวลาและเงินโดยไม่จำเป็น หวังว่า การเปิดกว้างและความโปร่งใสของข้อมูลจะสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์นี้และลงทุนในอุตสาหกรรมนี้ได้