(1) การสังเกตและการรักษาติดตามผล

        หลังจากการตรวจชิ้นเนื้อต่อมลูกหมาก หากเห็นว่าไม่จำเป็นต้องรักษาทันทีและจะไม่ส่งผลกระทบต่อชีวิต การติดตามผลและการรักษาสามารถใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการรักษาที่มากเกินไปได้ ทำการตรวจทางทวารหนักและตรวจ PSA ทุก 3 ถึง 6 เดือน ทำการตรวจชิ้นเนื้อต่อมลูกหมากประมาณ 1 ถึง 3 ปี และเริ่มวางแผนการรักษาหากโรคลุกลาม ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะมีคุณภาพชีวิตที่ลดลงเนื่องจากการผ่าตัดและการรักษาอื่น ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้นการติดตามผลการรักษาจึงเป็นที่นิยมและได้รับความนิยมอย่างมาก

​

        สถานะที่เหมาะสำหรับการสังเกตและการรักษาติดตามผลคือค่า PSA ต่ำกว่า 10ng/ml ระยะของโรคต่ำกว่า T2 และคะแนน Gleason ต่ำกว่า 6 ซึ่งควรได้รับการตัดสินอย่างครอบคลุมร่วมกับตัวบ่งชี้อื่นๆ ในระหว่างการติดตามผลการรักษา การทดสอบ PSA ดำเนินการที่ 3 ถึง 6 เดือนเพื่อยืนยันการเพิ่มขึ้น หากเวลาสองเท่าของค่า PSA นานกว่าสองปี ควรติดตามผลและการรักษาต่อไป

​

      (2) โฟกัสบำบัด

        การบำบัดด้วยการโฟกัสอยู่ระหว่างการติดตามผลการรักษาและการผ่าตัด ในระหว่างการรักษา ควรรักษาเนื้อเยื่อปกติไว้ให้มากที่สุด และควรรักษาการทำงานของร่างกาย การรักษานี้จะเลือกเมื่อเซลล์มะเร็งอยู่ในต่อมลูกหมากเท่านั้น การบำบัดเฉพาะจุดรวมถึงการรักษาที่หลากหลาย (มีดไฮเปอร์ การรักษาด้วยความเย็น การฉายรังสีภายในเนื้อเยื่อ ฯลฯ) และเป็นการยากที่จะประเมินผลหลังการรักษา และเป็นไปไม่ได้ที่จะยืนยันได้ว่าการรักษาจะหายขาดในขั้นตอนนี้หรือไม่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการหารือและตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการรักษากับแพทย์ที่เข้าร่วม

​

      (3) ศัลยกรรม (การผ่าตัดรักษา)

        การผ่าตัดคือการนำต่อมลูกหมากและถุงน้ำเชื้อออก และเอาต่อมลูกหมากทั้งหมดที่เชื่อมต่อกับกระเพาะปัสสาวะและท่อปัสสาวะออก บางครั้งก็ทำการผ่าตัดเลาะน้ำเหลืองออกด้วย เหตุผลหลักในการแนะนำให้ทำการผ่าตัดก็คือ เซลล์มะเร็งอยู่ในต่อมลูกหมาก และจะดำเนินการเมื่อพิจารณาแล้วว่ามีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอดมากกว่า 10 ปี อย่างไรก็ตาม การผ่าตัดอาจทำเมื่อเซลล์มะเร็งแตกทะลุแคปซูลและแพร่กระจาย วิธีการผ่าตัด ได้แก่ การผ่าตัดผ่านกล้อง การผ่าตัดผ่านกล้อง และแขนหุ่นยนต์ Da Vinci

​

• Laparotomy: Laparotomy ดำเนินการภายใต้การดมยาสลบและทำแผลตรงจากช่องท้องส่วนล่าง

• การผ่าตัดผ่านกล้อง: การผ่าตัดผ่านกล้องเป็นการผ่าตัดที่มีรูเล็กๆ หลายรูเปิดในช่องท้อง ใช้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพื่อขยายช่องท้อง และใช้กล้องพิเศษและอุปกรณ์ทางการแพทย์ เมื่อเทียบกับการผ่าตัดผ่านกล้อง ปริมาณเลือดออกน้อยกว่า แผลเล็กกว่า เป็นภาระต่อร่างกายน้อยกว่า และฟื้นตัวจากภาวะแทรกซ้อนได้เร็วกว่า

• การผ่าตัดด้วยหุ่นยนต์ Da Vinci: แขนหุ่นยนต์ Da Vinci เป็นแขนหุ่นยนต์ผ่าตัดที่ติดตั้งกล้องที่มีความแม่นยำและเครื่องมือทางการแพทย์ผ่านการทำงานระยะไกลหลังจากเปิดรูเล็กๆ หลายแห่งในช่องท้องส่วนล่าง ไม่เพียงแต่สามารถระงับการสั่นสะเทือนเล็กน้อยของมือแพทย์ในระหว่างการผ่าตัดเท่านั้น และยังสามารถดำเนินการผ่านหน้าจอที่ขยายใหญ่ขึ้นได้อีกด้วย ผลที่ได้จะเหมือนกับการผ่าตัดผ่านกล้อง แผลเล็กกว่าการผ่าตัดผ่านกล้อง และความเร็วในการฟื้นตัวจากภาวะแทรกซ้อนจะเร็วกว่าการผ่าตัดผ่านกล้อง

​

ภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัด:

        ภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญหลังการผ่าตัดคือ ปัสสาวะเล็ด และเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ

• ภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่: การผ่าตัดสามารถทำลายกล้ามเนื้อที่ควบคุมกลไกการปัสสาวะ ทำให้ท่อปัสสาวะตีบน้อยลงและทำให้ปัสสาวะเล็ดเมื่อไอ เพื่อป้องกันไม่ให้ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้น เส้นประสาทและกล้ามเนื้อหูรูดท่อปัสสาวะไม่ควรได้รับความเสียหายมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ระหว่างการผ่าตัด แต่ปัจจุบันไม่สามารถดำเนินการโดยไม่ทำให้ชิ้นส่วนที่กล่าวถึงข้างต้นเสียหายได้เลย หลังการผ่าตัด ภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ส่วนใหญ่จะคงอยู่เป็นเวลาหลายเดือน และจะกลับสู่สภาวะที่ไม่ส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันในเวลาประมาณครึ่งปี แต่ยังไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้

• ความผิดปกติทางเพศ: การหย่อนสมรรถภาพทางเพศจะเกิดขึ้นหลังการผ่าตัด การฟื้นตัวของอาการหย่อนสมรรถภาพทางเพศขึ้นอยู่กับระดับการรักษาเส้นประสาท อายุ และสมรรถภาพทางเพศก่อนการผ่าตัด โดยทั่วไปเป็นเรื่องยากที่จะกลับสู่สภาวะปกติอย่างสมบูรณ์ แต่ในกรณีของการรักษาเส้นประสาท ภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศสามารถรักษาได้ด้วยยาหลังการผ่าตัด

​

      (4) รังสีรักษา

        การรักษาด้วยการฉายรังสีใช้รังสีเอกซ์พลังงานสูงและลำแสงอิเล็กตรอนเพื่อฉายรังสีเซลล์มะเร็งเพื่อหดตัว มีการรักษาด้วยการฉายรังสีภายนอกและการฉายรังสีเนื้อเยื่อภายใน มีหลายวิธีซึ่งมีลักษณะตามระยะเวลาการรักษาและการเกิดผลข้างเคียง แต่ไม่มีข้อมูลที่สามารถเปรียบเทียบได้โดยตรง ดังนั้นจึงไม่สามารถพูดได้ว่าการรักษาใดดีที่สุดในปัจจุบัน การศึกษาในต่างประเทศแสดงให้เห็นว่าแนะนำให้ใช้การรักษาด้วยการฉายรังสีเนื้อเยื่อภายในและการฉายรังสีภายนอกในเวลาเดียวกัน แต่ก็มีการทดลองทางคลินิกที่แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพของการรักษาด้วยการฉายรังสีภายนอกเพียงอย่างเดียวนั้นดีกว่า แต่มีผลข้างเคียงมากกว่าเมื่อเทียบกับ การปรับปรุงประสิทธิภาพ การตัดสินใจว่าจะใช้การรักษาแบบใดต้องทำหลังจากการหารือกับแพทย์ที่เข้าร่วม

​

• การบำบัดด้วยลำแสงภายนอก: การฉายรังสีที่ส่งไปยังต่อมลูกหมากผ่านทางภายนอกร่างกาย ช่วงของการรักษาถูกกำหนดโดยคอมพิวเตอร์และการฉายรังสีจะมุ่งเป้าไปที่ต่อมลูกหมากมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อลดความเป็นไปได้ที่รังสีจะสัมผัสกับอวัยวะรอบๆ นอกจากนี้ ยังใช้การบำบัดด้วยรังสีแบบปรับความเข้ม (IMRT) ที่พัฒนาขึ้น โดยทั่วไปต้องทำวันละครั้งและห้าครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 7-8 สัปดาห์ นอกจากนี้ยังมีวิธีการใช้รังสีรักษาเฉพาะที่เพื่อเน้นการฉายรังสีไปที่เป้าหมาย และส่วนใหญ่เป็นการรักษาระยะสั้น (ประมาณ 5 ครั้ง)

​

นอกจากนี้ยังใช้ลำแสงไอออนหนักและโปรตอน เมื่อใช้การรักษาด้วยรังสีเอกซ์ ปริมาณรังสีสูงสุดจะใช้กับพื้นผิวของร่างกาย แต่เมื่อใช้รังสีไอออนหนักและรังสีโปรตอน ปริมาณรังสีสามารถปรับได้เพื่อฉายรังสีไปยังส่วนลึกของร่างกาย (ตำแหน่งมะเร็ง) เพียงแต่ว่าสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการรักษามีจำกัด

​

ผลข้างเคียงหลักของการได้รับรังสีจากภายนอกสามารถแบ่งออกเป็นผลข้างเคียงเฉียบพลันและผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป ผลข้างเคียงเฉียบพลันที่พบได้บ่อยคือ ปัสสาวะบ่อย และปวดเมื่อปัสสาวะ/ถ่ายอุจจาระ หลังจากระยะเวลาหนึ่ง ผลข้างเคียง ได้แก่ เลือดออกระหว่างการถ่ายอุจจาระและปัสสาวะเป็นเลือด ระยะเวลาการรักษาสำหรับผลข้างเคียงอาจใช้เวลาหลายปี แต่ความถี่จะน้อยลงเรื่อยๆ และผลข้างเคียงที่รุนแรงมากขึ้นก็มีโอกาสเกิดขึ้นน้อยลง

​

• การรักษาด้วยการฉายรังสีภายในเนื้อเยื่อ: การฉายรังสีภายในดำเนินการโดยการใส่ภาชนะบรรจุเม็ดขนาดเล็กที่ปิดสนิทซึ่งมีสารกัมมันตภาพรังสีเข้าไปในต่อมลูกหมาก เนื่องจากแหล่งกำเนิดรังสีอยู่ใกล้กับเนื้อเยื่อมะเร็งมาก จึงมีโอกาสน้อยที่จะเบี่ยงเบนไปจากตำแหน่งและรักษาการรักษาด้วยรังสีพลังงานสูง อย่างไรก็ตาม การรักษานี้ไม่สามารถใช้กับผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดบางส่วนเนื่องจากต่อมลูกหมากโต นอกจากนี้ เมื่อต่อมลูกหมากมีขนาดใหญ่เกินไป กระดูกหัวหน่าวบางส่วนจะถูกปกคลุม ซึ่งไม่สามารถทำได้ ก่อนการรักษา อาจต้องทำการบำบัดต่อมไร้ท่อเพื่อลดขนาดของต่อมลูกหมากก่อนการรักษาด้วยการฉายรังสีภายใน

​

การฉายรังสีภายในเนื้อเยื่อส่วนใหญ่มีอยู่ 2 ประเภท ได้แก่ การฉายรังสีแบบถาวรในร่างกาย (โดยใช้รังสีปริมาณต่ำ) และการฉายรังสีระยะสั้นในร่างกาย (การฉายรังสีปริมาณสูง) ในวิธีการสอดเข้าไปในร่างกายแบบถาวร จะมีการดมยาสลบก่อน ยืนยันตำแหน่งโดยใช้อัลตราซาวนด์ และสารกัมมันตภาพรังสีจะถูกฉีดเข้าไปในร่างกายมนุษย์จากฝีเย็บ (ระหว่างถุงอัณฑะและทวารหนัก) โดยใช้เครื่องมือทางการแพทย์เฉพาะทาง แม้ว่าการผ่าตัดจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งวัน แต่ต้องมีการสังเกตการณ์อย่างน้อยหนึ่งวันหลังการผ่าตัด ผลของมันสามารถคงอยู่ได้ประมาณครึ่งปีและไม่จำเป็นต้องนำออก จะมีรังสีตกค้างอยู่ในร่างกายแต่จะไม่ส่งผลกระทบต่อคนรอบข้าง

​

ในวิธีการระยะสั้นภายในร่างกาย จะมีการสอดเข็มท่อเข้าไปในต่อมลูกหมาก และฉายรังสีผ่านเข็มเพื่อการฉายรังสี ระยะเวลาการรักษาจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสถานที่ แต่การรักษาส่วนใหญ่จะแบ่งออกเป็นหลายช่วง และคุณต้องรักษาร่างกายให้อยู่ในสภาพคงที่ในระหว่างการรักษา

​

ในแง่ของผลข้างเคียง ผลข้างเคียงส่วนใหญ่ของการรักษาด้วยการฉายรังสีภายนอกเกี่ยวข้องกับการถ่ายอุจจาระ ในขณะที่การฉายรังสีรักษาเนื้อเยื่อภายในเกี่ยวข้องกับผลข้างเคียงของการปัสสาวะ หลังการรักษาภายใน 3 เดือน จะค่อยๆ มีอาการปัสสาวะลำบากและปัสสาวะบ่อย หลังจากผ่านไปประมาณ 1 ปี อาการข้างเคียงที่เกี่ยวข้องกับการปัสสาวะจะค่อยๆ ลดลง ภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่เกิดขึ้นในบางกรณีเท่านั้น เรื่องการคงสมรรถภาพทางเพศแม้ว่าจะสัมพันธ์กับอายุด้วยก็ตาม การฉายแสงภายนอกจะรักษาได้ง่ายกว่าการฉายแสงภายใน แต่ปริมาณน้ำอสุจิจะลดลง

​

      (5) การรักษาด้วยยา

• การบำบัดต่อมไร้ท่อ (การรักษาด้วยฮอร์โมน): มะเร็งต่อมลูกหมากถูกกระตุ้นโดยแอนโดรเจน (ฮอร์โมนเพศชาย) ที่หลั่งออกมาจากอัณฑะและต่อมหมวกไต ส่งผลให้เกิดการพัฒนาของโรค การบำบัดต่อมไร้ท่อคือการใช้ยาที่ยับยั้งการหลั่งฮอร์โมนเพศชายเพื่อชะลอการดำเนินของโรค การบำบัดต่อมไร้ท่อจะใช้เมื่อการผ่าตัดและการฉายรังสีทำได้ยาก ทั้งก่อนและหลังการรักษาด้วยรังสี หรือเมื่อเซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปยังอวัยวะอื่น

 

1. ปัญหาของการบำบัดต่อมไร้ท่อ: ปัญหาของการบำบัดต่อมไร้ท่อคือการรักษาระยะยาวอย่างต่อเนื่องจะทำให้ผลอ่อนลงและกลับเป็นซ้ำอีกครั้ง แม้ว่าการรักษาด้วยต่อมไร้ท่อจะมีประสิทธิภาพสำหรับมะเร็งต่อมลูกหมาก แต่ก็ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ในกรณีที่เกิดซ้ำ จะใช้ฮอร์โมนเอสโตรเจนและอะดรีนัลคอร์เท็กซ์ แต่การรักษาระยะยาวจะทำให้ผลอ่อนลงเช่นกัน

 

2. การรักษามะเร็งต่อมลูกหมากที่ดื้อต่อการตัดอัณฑะ: เมื่อตรวจพบการกลับเป็นซ้ำ ผลของการบำบัดต่อมไร้ท่อจะลดลง ซึ่งเรียกว่ามะเร็งต่อมลูกหมากที่ดื้อต่อการตัดอัณฑะ โดยทั่วไปจะใช้ Xtandi (ตัวยับยั้งตัวรับแอนโดรเจน) และ Zytiga (ตัวยับยั้งการสังเคราะห์แอนโดรเจน) นอกจากนี้ยังมีการรักษาที่ใช้เคมีบำบัดร่วมกับฮอร์โมนอะดรีโนคอร์ติคัล

 

3. ผลข้างเคียงของการบำบัดต่อมไร้ท่อ: ผลข้างเคียงของการบำบัดต่อมไร้ท่อ ได้แก่ อาการร้อนวูบวาบ ความผิดปกติทางเพศ ผลข้างเคียงที่เกี่ยวข้องกับเต้านม ผลกระทบต่อกระดูก และความเมื่อยล้า ความผิดปกติทางเพศคือภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศและความใคร่ลดลง เนื่องจากการลดลงของฮอร์โมนเพศชายจากการรักษา สภาวะของฮอร์โมนเพศหญิง (ผู้ชายก็มีฮอร์โมนเพศหญิงด้วย) มีมากขึ้น ส่งผลให้เต้านมขยายใหญ่ขึ้นและมีอาการเจ็บหัวนม ผลกระทบต่อกระดูกคือความหนาแน่นของกระดูกลดลง นำไปสู่ความเสี่ยงที่กระดูกหักจะเพิ่มขึ้น ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะค่อยๆ ชินกับผลข้างเคียง แต่เมื่อผลข้างเคียงรุนแรง การเปลี่ยนยาหรือการรักษาก็จะยุติลง

​

• เคมีบำบัด: เคมีบำบัดดำเนินการโดยการฉีด หยด และทางปาก เพื่อให้บรรลุผลในการทำลายหรือทำให้เซลล์มะเร็งหดตัว โดยทั่วไปจะดำเนินการกับผู้ป่วยที่มีการแพร่กระจายและการรักษาต่อมไร้ท่อไม่ได้ผล

​

      (6) การรักษาด้วยยา

         การรักษาแบบประคับประคองคือการบรรเทาความเจ็บปวดทางร่างกายและจิตใจที่เกิดจากโรคมะเร็งตั้งแต่การวินิจฉัยโรคมะเร็ง และเพื่อรักษาคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย ไม่เพียงดำเนินการเมื่อโรคดำเนินไป แต่ยังปรับเปลี่ยนตามสภาพร่างกายและจิตใจของผู้ป่วย เนื่องจากมีเพียงผู้ป่วยเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับความเจ็บปวด ผู้ป่วยจึงต้องถามแพทย์ที่เข้าร่วมอย่างจริงจัง

​

3. การฟื้นฟูสมรรถภาพ

​

      (1) ข้อควรระวังในชีวิตประจำวัน

        สิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำในชีวิตประจำวันจะแตกต่างกันไปตามอาการและสถานะการรักษา โปรดตัดสินใจหลังจากหารือกับแพทย์ที่ดูแลตามสถานการณ์ของคุณเอง

​

• ชีวิตประจำวันระหว่างการสังเกตติดตาม: โดยทั่วไปไม่มีข้อจำกัดพิเศษในชีวิตประจำวัน รักษาพฤติกรรมการใช้ชีวิตที่ดีให้มากที่สุด เช่น ไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ ออกกำลังกายและรักษาน้ำหนักให้เหมาะสม และป้องกันอาการติดเชื้อ

 

• ชีวิตประจำวันหลังการผ่าตัด: โดยทั่วไปไม่มีข้อจำกัดพิเศษในการรับประทานอาหารและการออกกำลังกาย แต่ผลข้างเคียงที่เกิดจากการผ่าตัดส่วนใหญ่ ได้แก่ ภาวะปัสสาวะเล็ดและความผิดปกติทางเพศ ผ้าอ้อมสำเร็จรูปใช้สำหรับปัสสาวะเล็ดได้ เพื่อป้องกันผื่นผ้าอ้อม โปรดเปลี่ยนผ้าอ้อมเป็นประจำและรักษาความสะอาดของร่างกาย

​

• ชีวิตประจำวันหลังการรักษาด้วยรังสี: โดยทั่วไปไม่มีข้อจำกัดพิเศษในการรับประทานอาหารและการออกกำลังกาย แต่อาจมีปฏิกิริยาจากความเหนื่อยล้าและเบื่ออาหาร โปรดปรับเปลี่ยนตามสภาพของคุณเอง เนื่องจากผู้ป่วยบางรายมีอาการปัสสาวะแย่ลงหลังจากดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โปรดตัดสินใจว่าจะห้ามเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตามสถานการณ์ของคุณเองหรือไม่ ส่วนที่ถูกฉายรังสีจะทำให้เกิดอาการอักเสบ ปัสสาวะบ่อย ปวดเวลาถ่ายอุจจาระ มีเลือดออก และปัสสาวะเป็นเลือดขณะถ่ายอุจจาระ ผลข้างเคียงอาจกินเวลาหลายเดือนถึงหลายปี หากอาการของผลข้างเคียงรุนแรงมากขึ้น โปรดปรึกษากับแพทย์ที่เข้าร่วม

​

• ชีวิตประจำวันหลังการรักษาด้วยยา: โดยทั่วไปไม่มีข้อจำกัดพิเศษในการรับประทานอาหารและการออกกำลังกาย แต่จะมีผลข้างเคียงต่างๆ เช่น อ่อนเพลียและเบื่ออาหาร หากอาการของผลข้างเคียงรุนแรงมากขึ้น โปรดปรึกษากับแพทย์ที่เข้าร่วม

​

• ชีวิตทางเพศและการคลอดบุตร: ควรหลีกเลี่ยงพฤติกรรมทางเพศในระหว่างการรักษา มีหลายสาเหตุที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตทางเพศและภาวะเจริญพันธุ์เนื่องจากการรักษาและมีวิธีการที่สอดคล้องกัน หากคุณต้องการรักษาภาวะเจริญพันธุ์ โปรดปรึกษาเรื่องนี้กับแพทย์ที่เข้าร่วมก่อนการรักษา

​

      (2) การสังเกตติดตามผล

        การมาคือเข้ารับการตรวจปีละครั้ง และทำการตรวจ PSA และตรวจภาพตามสภาพร่างกาย หากคุณมีอาการ โปรดปรึกษาแพทย์โดยเร็วที่สุด

​

สำหรับข้อมูลยาที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งต่อมลูกหมาก คุณสามารถดูบล็อกผู้ช่วยทางการแพทย์

https://www.medicalsupporter.org/medicalblog/tag/prostate